pijn en verdriet toelaten, 7 emotionele tips

het hoeft niet rooskleurig

Wat is dat toch met die geluksgoeroes dat verdriet en pijn niet meer mogen? Positief denken, altijd in je kracht staan, nooit meer twijfelen, weten wat je wilt, … Geluk is zo maakbaar geworden dat we niet meer tegen een stootje kunnen.

Het moét altijd maar leuker en leuker, het leven moet één dolle rit vol fun en plezier zijn. Hoog tijd om terug ouderwets ons verdriet te leren verwerken.

haal je kinderen van die rode loper

Tegenwoordig staat ‘vermaak’ hoog op nummer 1 in het gelukswereldje. We passen aan alles een mouw als er ook maar iets tegenzit. De klant is meer dan koning en kan onder een niet-tevreden-geld-terug-garantie zijn miskopen inwisselen. Op scholen en in de opvoeding zie je hetzelfde patroon.

Onder het mom van ‘doe maar wat goed bij je voelt’ kiezen kinderen hun activiteiten, klasgroepen en maaltijden. En als het even tegenzit, gaan de pedagogen aan de slag om ook hier de niet-tevreden-geld-terug-garantie toe te passen zodat er geen tranen van verdriet of boosheid aan te pas hoeven te komen.

de helende kracht van dipjes

Gevolg: We kunnen niet meer tegen een stootje. Vroeg of laat toont het leven zijn ware aard en vallen we ineens in een diepe put. Simpelweg omdat we altijd gevlucht zijn voor de pijn en het verdriet, omdat we niet geleerd hebben dat je niet altijd kan krijgen wat je wilt.

Een gewoon liefdesverdriet kan wonden slaan die maanden duurt om te verwerken want van kleinsaf geloofden we in het ideale plaatje.

Lijkt het geen veel betere manier om van kleinsaf niet weg te lopen voor ongemakken, om onze vingers te verbranden, om ons niet te behoeden voor blunders maar ze ons te laten ervaren?

Dipjes hoef je niet te vermijden, ze zijn gezond, ze horen erbij net zoals boosheid, ruzies en ontgoochelingen. Ze ruimen illusies op en leren ons waardevolle lessen.

Hieronder 7 tips om te leren omgaan met je emotionele pijn, ook als je bang bent om te voelen.

één – stel je kwetsbaar op

We durven ons moeilijk kwetsbaar opstellen. Het lijkt zwak om te zeggen dat je het moeilijk hebt. Zeggen dat het niet zo goed gaat, wekt verstomming op. ‘Goed’ is dan ook ons standaard antwoord na een ‘Hoe is het?’.

Ik pleit hier niet voor een ‘deel je miserie op sociale media’, wel voor openhartigheid bij mensen die je vertrouwt. Maak je angsten en verdriet bespreekbaar, doe niet alsof, vraag hulp.

twee – stop met vluchten

Een dipje? Ga toch gewoon alleen op reis. Spanning in de relatie? Yolo, op naar de volgende. Het antwoord ligt helaas niet in het buitenland en een liefdesrelatie beschouw je best niet als statiegeld. Ook reizen kan een vlucht zijn, je neemt altijd jezelf mee.

Omarm je pijn en verdriet in plaats van er van weg te lopen. Voel wat er te voelen valt. Zet zelfzorg op één.

drie – stop de focus op vermaak

Ontspanning is leuk maar gemakkelijk. Altijd ontspanning gaat vervelen. Mensen hebben nood aan zinvolheid, aan voldoening. Aan het bijdragen aan iets. Niet alles hoeft een beloning te zijn.

Dingen mogen best nog saai en eentonig zijn, gewoon omdat ze dat nu eenmaal zijn. Niet alles hoeft opgeleukt te worden. Vier wat er te vieren valt maar ontken het mindere niet.

vier – ontwikkel je veerkracht

Topspul. Ik schreef er al eerder over.

vijf – stop met antwoorden te zoeken

Veel mensen zijn op zoek tegenwoordig, dat leren ze uit de blogs en de vlogs. We verleren het om zelf onze antwoorden te geven. We verplichten onszelf om een roeping te hebben, een passie. We maken het onszelf zo ontzettend moeilijk. Hou het simpel.

Waar heb je nood aan? Waar heb jij nu behoefte aan?  Je hoeft niet voor alles een reden te hebben, zet stappen waarvan jij denkt dat ze in de goede richting zijn. Meer niet.

zes – je hoeft je eigen weg niet te gaan

Niet iedereen is een locomotief. Wees gerust een wagonnetje en volg anderen. Je kiest zelf wie en voor hoe lang je iemand volgt. Niet alles hoeft zweverig uit je hart te komen. We leren allemaal van elkaar, dat doen we al ons ganse leven. Aap gerust na wat je wilt en kijk of het bij je past.

Of pas het aan en doe er je eigen ding mee. Er valt heel wat te leren onderweg. Vroeg of laat heb je door dat je toch op je eigen unieke weg zit. Mooi zo.

zeven – je hoeft het niet te weten

Er is helemaal niets mis met twijfel, met worstelen of zoekende te zijn. Geen paniek als je niet weet wat je drive is, je innerlijke kracht, je plaats in het groter geheel, je passie, … Heerlijk zelfs als je er geen nood aan hebt. Je hoeft echt niet alles te weten.

voel wat er te voelen valt

Samengevat. Het kan niet altijd leuk zijn, niemand zit continu in een permanente plezante gemoedstoestand. Wie dat doet, houdt zichzelf voor de gek en onderdrukt zijn gevoelens. In plaats van altijd een geluksgevoel na te streven, is het zinvoller om alle emoties welkom te heten.

Ook de zogenaamd negatieve, de dipjes, ze hebben allemaal een functie. Wees dus ten volle geïrriteerd, verward, gefrustreerd, boos, bang, verlegen, gespannen of wat dan ook.

Duw het niet weg, je hoeft er niet vanaf, je moet er juist aan. Door boos te worden leer je je grenzen aan te geven, door bang te zijn pak je de dingen voorzichtig aan en door ontgoocheling kom je dichter bij de realiteit.

Als je het leven ten volle wil leven, dan houdt dat in dat je ook de pijn, het verdriet en dus de dipjes omarmt. Proper.