Ons Moemoe houdt van simpel en vanuit die optiek ontwierp ze drie handvaten om wat structuur te brengen in de chaos van het leven. Geen nieuwe wijn of warm water maar wel haar eigenwijze kijk op persoonlijke groei en ontwikkeling.
Je hebt geen 100 boeken nodig of een coach op maat en je hoeft ook geen jaren in lotushouding zoekende te zijn.
Het beestje noemt nu eenmaal ‘zelfhulp’. Je hebt de juiste vragen nodig.
Wol dus want ‘moemoe’ en ‘breien’ gaat nogal goed samen.
Dat is het. Doe weg waar je last van hebt, Ontspan in wat nu is en Lanceer de nodige stappen om je levenskwaliteit te verbeteren.
Geen enkele methode werkt 100% maar sommige zijn nuttiger dan anderen.
Je bent ‘nu’ ontevreden over iets en dat wil je anders. Het bewerkstelligen van die gewenste toestand is wat je ‘persoonlijke ontwikkeling’ zou kunnen noemen.
Onterecht denken mensen dat die gewenste toestand hen ‘gelukkig’ zal maken maar het is het bewerkstelligen zelf dat af en toe geluk als neveneffect oplevert.
Persoonlijke ontwikkeling heeft uiteindelijk bijna altijd dezelfde boodschap. Als je alle zweverige of complexe psychologie eraf stript kan je groei herleiden tot 3 verlangens:
Het aan de slag gaan met die drie stappen, dat is de wol-methode.
Minder meegaand, meer eigenwijs. Experimenterend en radicaal. Steeds meer in de richting van hoe volgens jou het leven geleefd mag worden.
Dood aan de stappenplannen en aan de methodes die geluk en succes beloven. Hoewel, dood zijn ze eigenlijk al. Ze hebben immers nooit bestaan. We geloven er graag in omdat het ons een gevoel van controle geeft. Alsof je dan toch het ultieme stuur in handen hebt zodat jou geen onheil kan overkomen.
De wol-methode gaat ervan uit dat er geen enkele garantie op slagen is maar dat je vooral mag proberen. Het hele gesukkel en geworstel is exact wat het leven is en dus de moeite waard maakt. Wie leert genieten van het ‘aanmodderen’ heeft een goed leven.
Er zijn meer variabelen buiten dan binnen je controle dus hou het simpel. Een beetje wegdoen, een beetje meer ontspannen in wat is en dingen lanceren die je voldoening geven.
En dat is het, meer dan genoeg voor één mensenleven.
Ons Moemoe vindt dat persoonlijke ontwikkeling veel te serieus en zwaarmoedig gemaakt wordt. Goeroes, zelfhulpboeken, diagnoses en zoektochten naar een identiteit. We schieten soms zo fel door in onze ‘persoonlijke’ ontwikkeling dat we vergeten dat we bestaan bij de gratie van anderen.
Op een gegeven moment heb je genoeg naar je navel gestaard en mag je terug beginnen bijdragen. Zet dus de vuilnisbak buiten na het mediteren, er zijn mensen die op je rekenen.
De wol-methode kiest voor meer humor en minder analyse. Leef nu maar gewoon en ontdek gaandeweg wat je wil wegdoen, waarin je wil ontspannen en wat je wil lanceren.
Krampachtig jezelf ontwikkelen is als rijden met de handrem op. Onnodig en oliedom. Laten we vooral heel erg lachen met onszelf terwijl we er snoeihard proberen het beste van te maken. Amateurs van het leven, allemaal.
Lachen met je eigen ontwikkeling is pas echt mild zijn voor jezelf.
Iedereen kan én wil altijd een beetje beter. Fitgirl, Boeddhist of pleaser, er is geen eindlevel waarop ze plots ‘af’ zullen zijn. Op elk niveau zal er ruimte blijven voor ‘extra spieren’, ‘langere meditaties’ of ‘assertiever worden’.
En laat dat een hele verademing zijn. Als je weet dat je zelfs op je sterfbed nog niet ‘volmaakt’ bent, waar ben je dan eigenlijk mee bezig?
Een uitstekende vraag want hierdoor kan je voor jezelf gemakkelijker uitmaken wat voor jou van tel is.
Of nog simpeler: Wat wil je wegdoen? Waarin wil je ontspannen? Wat wil je lanceren?
De belangrijkste levenslessen komen niet voort uit ‘leuke’ maar uit ‘ellendige’ ervaringen. Je kan én wil niet zonder problemen want het aanpakken ervan is wat het leven vorm geeft.
Het is een idioot doel is om een zorgeloos of shitvrij leven te bekomen. Aangezien ‘ellende’ onvermijdelijk is, is het sluwer om proberen te kiezen welke ‘shit’ je wil trotseren. Je hebt immers liever obesitas dan echte honger.
Kiezen voor betere ellende is kiezen voor een beter leven.
Ja, dat kan je hebben met wol en het hoort bovendien bij het leven. Je kan genoeg op inzichten kauwen maar verandering vindt pas plaats door ze uit te voeren.
Ons Moemoe raadt aan om te beginnen met wat ‘nu’ aandacht vraagt. Begin mondjesmaat en ervaar wat het je oplevert.
Als deze methode je ‘ding’ wordt, zal je merken dat je dit handelen ook meer gaat toepassen in andere levensgebieden. Steeds vaker vanzelf, meer automatisch, bijna onbewust, zonder nadenken. Je doet weg, je ontspant en je lanceert. Je leeft meer. Proper.
Laten we een poging doen om wat knopen te ontrafelen en de eerste steken op te zetten.
De kans bestaat dat je uiteindelijk terug landt op de plaats waar destijds je zoektocht begonnen is. Dezelfde ‘jij’ maar ook weer niet. Deze keer is het wel ‘goed’.
Wegdoen draait helemaal over het verwijderen van overbodigheden zodat enkel overblijft wat voor jou de essentie is.
Weet dat er belachelijk veel te schrappen valt in je leven:
Wat als je alle overbodige troep eens radicaal zou beginnen liquideren?
Je hebt niet veel verbeelding nodig om te beseffen dat de kwaliteit van je leven er flink op vooruit zou gaan.
Wat dacht je van:
Hoeveel van de tijd die je nog rest wil je eigenlijk besteden aan dingen die je geen goed doen?
Hoeveel ‘moeten’ wil je nog in stand houden?
Wat als je meer tijd en energie zou overhouden in dat ene leven van je?
Ruzies kan je bijleggen, centjes kan je opnieuw verdienen, spieren kan je kweken en zelfs je winterkilo’s geraak je misschien nog kwijt. Elke minuut die je weggooit daarentegen, die is onherroepelijk voorbij en komt nooit meer terug.
Je bent echter niets met een zee aan tijd als je miserabel ligt weg te kwijnen in een hoekje of als je er de fut niet voor hebt. Daarom is enkel ‘wegdoen’ onvoldoende. Ontspannen en lanceren zijn even essentieel. Je hebt een gezonde portie energie nodig om jouw vrijgekomen tijd te gaan besteden zoals jij dat wil. Een soort drijfkracht waarmee je je leven kan gaan invullen.
Je kan de hoeveelheid tijd niet aanpassen maar je kan er wel voor zorgen dat je hem beter besteedt. Je kan het gevoel van ’tijd tekort’ veranderen naar ’tijd genoeg’. Daarnaast kan je ‘energie’ als een levensbatterij gaan beschouwen. Op te laden door zinvolle dingen te doen en te bewaken waarvoor ze mag dienen.
Voor beiden is ‘heel veel wegdoen’ dan de uitdaging.
Radicaal en toepasbaar in elk levensgebied.
Dromen, verlangens en wensen. Je bent niets met je geweldige ideeën en het zien van kansen als je niet eerst de omstandigheden vrijmaakt om ermee aan de slag te gaan.
Daarom is ‘wegdoen’ zo’n zinvolle eerste stap. Ook als je totaal geen idee hebt wat je van je leven kan maken. Gun jezelf leegte en verveling. Maak het niet te moeilijk en begin de rotte plekken eruit te snijden. Steeds radicaler tot de fundamenten steeds helderder aan de oppervlakte komen te liggen. Doe zoveel weg dat er vanuit die ‘leegte’ als vanzelf mogelijkheden tot lancering ontstaan.
Dingen wegdoen kan een heel proces zijn en bovendien strijden we niet met dezelfde wapens.
Lastige situaties en schaamte, kilo’s angst en conflicten, teleurgestelde mensen en twijfel, frustraties en wonden likken. Comfortabel is anders.
Maar ‘Fokda!’, wees bereid die tol te betalen. Jouw leven mag ook dat tikkeltje meer hebben.
Afhankelijk van de impact van wat je wegdoet, kom je hoe dan ook voor nieuwe uitdagingen te staan. Er is tenslotte een verschil tussen het liquideren van je job of die ene oude sok met dat gaatje.
Bovendien kan je niet alles zomaar stoppen. Sommige zaken zal je
Ons Moemoe beweert niet dat het gemakkelijk of comfortabel gaat zijn. Maar dat is ‘alles bij het oude laten’ ook niet.
Voor sommige mensen is ‘stoppen’ een ware beproeving. Alsof ze falen, alsof het een soort gezichtsverlies is. Ze zijn het gewoon om altijd door te zetten en nooit op te geven. Maar doorlopen in de verkeerde richting zal je nooit bij de gewenste bestemming brengen. Hoe later je dit doorhebt, hoe langer je onderweg bent.
Je kan de juiste richting alleen maar ontdekken door te ervaren wat je niet wilt.
Stoppen is veranderen. Je stopt niet met ‘bewegen’, je kiest een andere richting. En dat geldt ook voor dingen die ‘mooi’ staan in persoonlijk ontwikkelingsland maar je evengoed tijd en energie kosten. Soberheid, consuminderen, yoga, coaching, deze website, … allemaal middelen om je leven wat vorm te geven. Beschouw ‘persoonlijke ontwikkeling’ niet als voorwaarde om ergens te komen.
Je bent er nooit en daarom ben je er al.
Het doel van ‘wegdoen’ is niet het bekomen van een steriel leven. Er zit charme en karakter in de littekens van imperfectie. Er komt geen moment dat alles ‘clean’ is. Nieuwe rommel en problemen zullen zich steeds opnieuw in je leven weten te infiltreren.
Het leven is chaos, ongeacht hoeveel structuur we er ook proberen in te pompen. Je nieuwe jas verliest zijn kleur, je hond wordt ziek en je partner gaat vreemd. Het leven doet niet mee aan de planning die jij in je hoofd hebt.
Maak het niet te complex en begin te snoeien. Stel je het gevoel van vrijheid voor als je een heleboel leven-lastig-makers overboord hebt gegooid.
Wegdoen dus. Hoe zou je leven eruit zien als je hier steeds beter in wordt?
Ontspannen gaat over het diepste besef dat je nergens hoeft te geraken en dat het leven ‘nu’ eenmaal zo is.
Wat als je meer leert ‘ontspannen’ in al dat geploeter?
Nergens staat er dat je gevrijwaard gaat blijven van ellende. Het leven ligt niet wakker van wat jij als rechtvaardig beschouwt. Kleine pechjes of grote noodlottigheden, je bent niet de uitzondering van het universum. Echte garantie bestaat niet, hoe hard we het ook wensen. Kroeghangers, topsporters of veganistische fitgirls, niemand is immuun voor het leven.
Het gaat er niet over dat je de dingen plots allemaal als ‘wenselijk’ bestempelt. Nare ziektes, financiële dompers en liefdesverdriet brengen je zelden in een hoerastemming.
Het is meer een ‘aanvaarden’ van hoe je kaarten op dit moment liggen, ook als er afschuwelijk slecht gedeeld is. Je kijkt de realiteit in de ogen en geeft hem zijn goesting. Je geeft je over. De werkelijkheid liegt niet.
Stoppen met je ontkenning en verzet betekent niet dat je de boel zomaar goedkeurt. Je verlegt je focus naar wat je wel lijkt te beheersen. Wat ga je doen met je gekregen kaarten? ‘Het is wat het is’ maar dat hoeft niet zo te blijven. Je bent een deeltje van de werkelijkheid dus kan je ook het grotere geheel in beweging zetten.
Dat ganse ploeteren en aanmodderen. Wat wil je daarmee bereiken? En wanneer ben je daar dan?
Je hebt niet veel aan je dromen of succes als je er onderweg niet van geniet. Besef dat er geen eindbestemming valt te bereiken. Niet al shoppend, niet al mediterend, niet al extra geld verdienend, niet door empatischer te worden of door te sporten, niet door de juiste partner en niet door quinoa.
Je mag dingen lanceren, veranderen, ambitie hebben, doelen najagen, plannen maken, uitbreiden, je dromen waarmaken of wat dan ook. Maar jaag het niet na alsof het dé oplossing is, alsof je er dán bent, alsof je er een ticketje ‘permanent geluk’ mee aanschaft want dat doet het niet.
Als je nu niet mag ‘ontspannen’, wanneer dan wel?
Ja, je mag met de toekomst bezig zijn en vanzelfsprekend mag je terug denken aan vroeger. Twee tijdzones vol mogelijkheden. Je kan leren uit je verleden en je huidige leven gebruiken om vorm te geven aan je toekomst. Mooi en meer dan dat is het niet. Extra verdwalen in ‘toén of dán’ heeft geen zin en daar gaat die ganse hier-en-nu-hype over.
Het is altijd ‘nu’. Dat was gisteren zo, maar ook morgen, dan zal het ook ‘nu’ zijn.
Ontspan, waar wacht je op? Het zal altijd ‘nu’ zijn.
Jezelf ‘moeten’ verbeteren is een vorm van zelfafwijzing. Alsof je aan voorwaarden dient te voldoen om ‘goed genoeg’ te mogen zijn. Wanneer ben je er dan wel? Ontspan in wie je ‘nu’ bent en ontwikkel vanuit ‘willen’ in plaats van ‘moeten’.
Persoonlijke ontwikkeling betekent niet dat je ‘beter’ bent dan je vorige versie. Een kerselaar is niet beter dan een kers en een kers niet beter dan een pit. Je hoeft niet ‘af’ te zijn om voluit te mogen leven.
Je bent altijd jezelf, ook als je onhandig op een podium je buik intrekt, ook als je niet voor jezelf durft opkomen, ook als je jezelf niet graag ziet. Helemaal jij.
Er hoeft niets ontbolsterd te worden, je deugt nu ook al, complexen en lelijke tenen inclusief.
Ontspan, maak er een spelletje van. Maak van je dromen geen af te vinken ‘checklist’. Beschouw ze als een richting en besef dat het meestal anders loopt.
Eis je kinderrechten als volwassene op en wissel die fancy Gin Tonic voor een bowlingbal. Debatteer niet over verzekeringen maar over het feit of terugtikken nu wel mag of niet. Stop met lezen en mediteren, kom uit je yogahouding en ga spelen.
Ontspannen, luieren, kuieren, lanterfanten, lummelen, afwachten, bezinnen en laten sudderen. Heerlijk om de dingen even op je af te laten komen, om te genieten van de tijd en vrijheid die je met ‘wegdoen’ gecreëerd hebt.
Weersta de drang om onmiddellijk voor invulling te kiezen. Geniet van wat meer leegte. Leer ‘genoeg’ te hebben aan de ontstane leegtes. Mogelijk voelt dit onwennig en dat mag best.
Ontspannen in wat is, is waarnemen wat je ervaart. Het niet uit de weg gaan van emoties. Ze niet dempen of bestrijden met alcohol, swipen, positieve gedachten, relativering, porno, nagelbijten, kuisen of dagdromen.
Leren observeren zoals je fysieke prikkels als ‘koude’ of ‘honger’ waarneemt. Ervaren hoe het voelt zonder er een eigen betekenis aan te geven. Je hebt gedachten, je bent ze niet.
Geleidelijk aan ontdek je vanzelf wat er in je pruttelt en welke richting je bepaalde gebieden in je leven wil gaan geven. Tijd om te ‘lanceren’.
Ontspan, speel, geniet. Trek het je allemaal minder aan. Terugtikken mag.
Lanceren is het toevoegen van dingen die je leven beter maken waardoor je meer voldoening ervaart.
We kunnen niet stilzitten en het is bovendien een idioot doel. Ontwikkeling is een permanent proces, een plant stopt ook niet halverwege met groeien. Eens je ‘uitgerust’ bent, regent het opnieuw ziljoenen opties in je hoofd. Je bent nu eenmaal een vat vol behoeften en dus op zoek naar bevrediging. Zelfs zenmeesters lanceren nieuwe meditatietechnieken of gaan hun levenswijsheid doorgeven om toch maar bezig te zijn. Niemand wil permanent rust.
Of je nu in trance de zon hebt zien opkomen, jezelf in een roes van gelukzaligheid mediteert, op een gegeven moment wil je gewoon je tanden poetsen, een broek aan doen en het dagelijkse leven induiken.
Hoeveel ‘rust’ je ook in je leven tracht te pompen, ergens borrelt steeds de waakvlam van lancering.
Door ‘weg te doen’ en hierin te ‘ontspannen’ kan je die waakvlam een pak meer zuurstof geven.
Door flink ‘weg te doen’ heb je jezelf idealiter meer vrijheid gegeven om je leven vorm te geven.
Kans is groot dat jouw utopia zich niet tussen de geraniums en de kruiswoordraadsels bevindt. Je wil niet wegkwijnen in het hier-en-nu, je wil bruisen en het leven ten volle smaken. Je wil bezig zijn met iets waar je helemaal in opgaat. Het leven beetje bij beetje invullen naar je eigen goesting. Wat ga jij dus doen met de tijd en energie die je vrijgemaakt hebt?
Aanpakken, starten, renoveren, organiseren, deelnemen, ondernemen, creëren of volgen. Je wil bijdragen op jouw manier. Lanceren gaat over zingeving.
Want het maakt dat jouw klok tikt en dat je niet alles kan beleven. Het maakt dat je tijd hier op aarde eindig is en dat besef nodigt je uit om radicaler keuzes te maken.
Je kan en mag altijd even ontsnappen om de dood niet in de ogen te hoeven kijken. Verstrooiing en afleiding staan ter beschikking, maar zelfs de best getrainde escapisten zullen dienen toe te geven dat er ‘iets mist’ in hun leven.
De dood dwingt je om de zaken helder te krijgen. Proper.
Lanceren zonder lijden is onmogelijk. Het is bovendien onwenselijk. Pijn is een uitstekende motor tot verandering.
Het is omdat je het beu bent dat je tot actie overgaat, het zijn je frustraties die je tot discipline aanmanen en de tofste dagdromen liggen meestal achter een berg angst of twee.
Het hele worstelen en ploeteren is daarom niet ‘prettig’, het is wel jouw manier. Je tovert als het ware je zogenaamde negatieve emoties om naar daadkracht. Hierdoor krijg je richting en dat geeft voldoening, daar doe je het voor. Je verzet, weerstand of walging is een welkom stukje van jouw zingeving.
Als je niet weet waar te beginnen met lanceren, kies dan één van je talrijke ergernissen en help quinoa mee de wereld uit.
Jouw visie of waarheid is één puzzelstukje, niet hét puzzelstukje en al zeker niet de ganse puzzel. Met jouw eigenwijze manier van leven draag je bij. En dat mag je delen, daar mag je anderen mee inspireren. Je mag het voorleven maar meer macht heb je niet. Maak er geen evangelie van en mep anderen er niet betweterig mee plat. Doe wat je kan en leg je neer bij je beperkte controle.
Je bent geen vaststaand gegeven, je bent steeds in verandering. Je voorkeuren, je waarden en ook je karakter. Je hebt je blauwdruk voor bepaalde eigenschappen en door simpelweg te leven komen er daar heel wat bij. Ook dat aangeleerde geduld van de Mindfulnesscursus of de veerkracht uit je relatiecrisis is nu een stuk van je totaalpakket geworden. Het hoort evenzeer bij je identiteit als je aangeboren gulzigheid of je voorkeur voor appelsap en zweepslagen.
Dingen passen bij je tot ze dat niet meer doen. Je ontwikkelt sowieso. Wie wil je eigenlijk worden?
Lanceren ligt niet zomaar voor het grijpen. Het is behoorlijk rommelig onderweg. Lanceren is geen fastfood. Het is niet sexy of glamoureus.
Fokja! Om het leven te leven zoals jij vindt dat het geleefd mag worden, daar mag je wel wat ‘lef’ voor over hebben.