Embedded Files
Al gemerkt? Het regent coaches. Om je huis op te ruimen, om je veters te strikken, om te weten wat je wil en (neem alvast een emmer) om de beste versie van jezelf te worden. Waar bemoeien die zich eigenlijk mee?
Een levenstijl promoten is één ding, eentje foie-gras-gewijs opdringen, heeft toch een walgelijk randje.
Je moet he-le-maal niets.
Het probleem? Het zijn bijna allemaal goed-gevoel-coaches. Met stappenplannen naar geluk en een heleboel maakbaarheid diep in je kern die je alleen nog maar even dient te activeren. Dat je dat trouwens nooit eerder hebt gedaan.
Maar niemand voelt zich permanent goed in zijn vel en zo heb je natuurlijk wel een vicieus verdienmodel te pakken.
je hebt geen coach nodig maar structuur
Een helder overzicht van wat er zich allemaal in je hoofd afspeelt. En hoewel een bekwame coach je hierin kan helpen, kan een dagboek of een babbel met een kritische vriend dat ook. Of een balpen, een bierkaartje en wat zelfreflectie aan de toog.
In plaats van telkens inzichten te scoren, kan je beter aan de slag met ‘effectief’ je gedrag aan te passen. Verandering is geen magische formule maar simpelweg enorm gebaat bij … verandering.
Lezen over afvallen is géén afvallen.
Een sportschema opstellen is geen sporten.
Meditaties beluisteren is geen meditatie.
Praten met je coach over grenzen bewaken is géén grenzen bewaken.
Pas aan, experimenteer en kijk wat het je oplevert.
de coach als ‘pijnstiller’
Mensen houden van controle. We verzetten ons tegen het idee dat we de touwtjes nooit echt in handen hebben. Dat er te veel variabelen in het leven zijn die de boel ongewenst kunnen verstoren.
Coaching versterkt die illusie. Het lijkt alsof je wel de macht hebt om alles wat je wenst voor elkaar te krijgen, alsof je jezelf wel onheil kan voorkomen, alsof alles mogelijk is. Alsof er dan toch een ultieme manier bestaat om dit leven te leven.
Je gebruikt ‘persoonlijke ontwikkeling’ dan als een pijnstiller. Je hunkert naar een soort ‘verlossend antwoord’, een bevrijdende gedachte maar het leven doet nu eenmaal pijn en dat ontkennen is alleen maar een versterking van je ellende.
van coach tot coach, hier zijn de zelfhulpjunkies
Sommige mensen zijn zo zoekende dat ze zelfhulpjunkies worden. Ze hebben dan regelmatig een nieuwe shot ‘persoonlijke groei’ nodig om wat verlichting te ervaren. Van een cursus mindfulness tot het nieuwste yogaboek en nog snel opnieuw scrollen door die geweldige nieuwsbrief van Ons Moemoe.
Het geeft hen de ilussie dat ze zo dichtbij zijn, omdat ze met ‘de materie’ bezig zijn, maar in werkelijkheid speelt hetzelfde patroon: je jaagt op geluk maar vergeet dat het om de jacht zelf gaat.
weet dat we allemaal op de sukkel zijn
Ik, Barack Obama, prins Carnaval, Greta Thunberg en jij dus ook. Wij doen maar wat. Simpelweg omdat we niet alles kunnen weten. De paradox is dat hoe meer inzichten je opdoet, hoe duidelijker dit wordt.
Tel het aantal zelfhulpboeken dat reeds verkocht is en bekijk vervolgens de statistieken van burn-outs, depressies of relatiecrisissen. Zo goed blijkt dat allemaal toch niet te werken.
Hoe serieuzer ‘werken aan jezelf’ bovendien wordt gemaakt, hoe meer spanning en frustratie er ontstaat want dan willen we ook dat weer ‘perfect’ doen. En dan ontstaat er zo’n krampachtige ‘het-gaat-wel-versie’ waarvan de hele wereld ziet dat je op barsten staat.
Doe dan maar humor en het idee dat we allemaal aanmodderen. Wie leert lachen met zijn problemen ziet de nietigheid ervan in en vergeeft de context dat ze plaatsvindt.
Lachen is loslaten.
5 typische blunders in coachingland
Ons Moemoe neemt je graag mee naar wat gebakken-lucht-jargon uit coachingland.
1) #lovemylife is een walgelijke hashtag voor een coach
Het leven is niet gemakkelijk en dus is #gelukiseenkeuze een foute boodschap. Eentje die niet te koop zou mogen zijn.
Toch pronkt op menig coach-Instagramaccount de illusie van maakbaarheid en op die manier doen ze gretig mee aan een zogezegd perfect wereldbeeld waarvan ze hun klanten aanmanen om dit los te laten.
Wie echt een perfect gelukkig leven heeft, houdt zich beter dankbaar en nederig op de achtergrond. Daar nog ‘likes’ mee willen scoren, lijkt alsof je stiekem toch wat erkenning of bevestiging nodig hebt.
Zo’n typische feel-good-coach post zijn happy plaatje ook nooit op een druilerige herfstdag met doorweekt brood en een blikje makreelfilets. Bali of Curaçao op zijn minst, ingesmeerde spieren met een hip filtertje er over. Héél authentiek en haalbaar voor iedereen …
2) altijd jezelf blijven
Het hele punt van ontwikkeling is net dat je niet jezelf blijft maar evolueert. Het is exact de reden waarom je een coach wenst of een cursus volgt. Omdat je verandering wil.
Bovendien ben je altijd jezelf, ook als je onhandig op een podium je buik intrekt. Ook als je niet voor jezelf durft opkomen. Helemaal jij.
Blijf vooral niet jezelf als je daar last van hebt. Faal en leer. Verander en pas je aan. Daar draait het net om.
3) de beste versie van jezelf worden
Mocht je daarnet nog even jezelf blijven, mag je nu ineens flink aan jezelf liggen sleutelen om (vergeet je emmer niet leeg te maken) ‘de beste versie van jezelf’ te worden.
Niemand weet echter hoe die eruit ziet en niemand komt je dat vertellen dus kan je lekker zelf oneindig knokken naar een ultieme bevrijding.
Die ganse optimalisering is exact een bevestiging van het idee dat je ‘nu’ nog niet zou deugen. Dat je aan voorwaarden dient te voldoen om graag gezien te worden.
Fokda!
Er is geen eindpunt en dus ook geen beste versie, je verandert altijd maar dat maakt je geen haar beter dan je zogenaamde oudere versie. Hooguit vind je jezelf wat wenselijker dan voordien maar daar zal niet iedereen het mee eens zijn. Sommige ‘beste versies’ zijn ronduit irritant.
Er hoeft dus niets ontbolsterd te worden, je bent steeds jouw beste versie, ook als je die tweede donut door je strot ramt.
4) op zoek naar je authentieke zelf
Je bent niet authentiek als je met een coach op zoek gaat naar je authentieke zelf. Een gespeelde zelf is nooit authentiek. Het zijn net de mensen die niet bezig zijn met authentiek proberen te zijn die effectief meer authentiek zijn.
En dat is logisch, want authentiek proberen te zijn is eigenlijk ‘fake’, je speelt een rolletje, je bent zo niet. En dat is niet authentiek. (Tenzij je een authentieke authenticiteitszoeker bent, dan wel ja.)
Het hele punt van authenticiteit is dus dat het vanzelf gaat, dat het puur is wat je doet. Wie echt authentiek is, heeft dus geen tips om authentiek over te komen nodig.
Niet bezig zijn met authenticiteit is waarschijnlijk het meest authentieke dat je kan doen.
5) je passie vinden of volgen
Weten wat je wil en waarnaartoe kan erg nuttig zijn maar of dat dan met talentenkaartjes of Bachbloesems moet is maar zeer de vraag.
Het feit dat iemand je gaat helpen op zoek te gaan naar je drijfveren is op zich al een bewijs voor het feit dat er momenteel geen passie is. Wie echt een uitgesproken passie heeft, die is daar als vanzelf mee bezig.
Zo’n passie ligt heus geen stof te pakken in een grijs hoekje in je brein. Laat staan dat die plots hocus-pocus te voorschijn komt na wat gepeuter van je coach.
Bovendien weet je best wat je wil. Je ervaart misschien angst of beschouwt het als onhaalbaar maar je voelt best zelf wel dat er soms ergens iets vonkt en in welke richting dat zou kunnen zijn.
En als er niets brandt, evengoed. Je hebt helemaal geen passie nodig en dingen mogen best neutraal en middelmatig zijn. Ik heb heel vaak een stamp onder mijn eigen gat nodig om me aan mijn zogenaamde passies te zetten en regelmatig stel ik ook al mijn dromen terug in vraag.
Je hoeft dus geen passie te hebben of een indrukwekkende stempel na te laten. Je hoeft ook je grote ‘waarom’ niet te ontdekken. Uiteindelijk is er alleen maar leegte en die mag jij vullen. Dat vullen is een vorm van zingeving en maakt dat wat je doet voor jou als betekenisvol kan ervaren worden. En dat geldt dus ook voor prins Carnaval, Barack Obama of Greta Thunberg.
Je verlangens en dromen zijn dingen die ontstaan in wisselwerking met wat je overkomt. In plaats van wanhopig te zoeken naar een passie kan je er misschien beter eentje kiezen. Door gewoon regelmatig te doen wat je een beetje leuk of interessant vindt. Met wat geluk maak je er nog een soort passie van.
de beste therapie is een combinatie van tijd én constructief aanmodderen
Altijd! De inzichten op deze website, de bezoekjes aan je psycholoog, een workshop mindfulness of een online cursus. Allemaal niet zaligmakend. Het zijn stappen die je zet tijdens het aanmodderen, tussen Netflix en een zoveelste poging tot quinoa. Meer zelfs, al die bezigheden tezamen, dat is hét aanmodderen.
Soms pak je jezelf vast bij je nekvel en soms geef je je over aan een doos Oreo’s. Soms voel je je herboren en sprankel je van de nieuwe ideeën en vervolgens haat je heel de wereld omdat je 4G is weggevallen. Vol ambitie volg je die cursus mindfulness en die blijkt helemaal je ding te zijn om bij thuiskomst vol frustratie op te merken dat de vuilnisbak niet buiten is gezet.
Weet dan dat je goed bezig bent. Dit hele proces is exact wat het aanmodderen is. Want er komt telkens ook een grammetje bewustzijn piepen en zo groei je. Dat is wat ontwikkeling is, je leert bij. Belachelijk traag, dat wel maar je leert bij.
Schrijven in een dagboek, beweging en dankbaarheidsoefeningen, … Hoewel er ondertussen een groot arsenaal van wetenschappelijk onderbouwde trucjes is, is het vaak niet magischer dan dat. Het blijven doekjes tegen het bloeden.
Dus ja, je bent goed bezig, dit is dé beste versie van jezelf. Je kon en kunt niet anders.
troost je, je kan nog altijd coach worden
Zoals Wim, dood spoor ... eindeloos dus coach
Laat ik je even het verhaal vertellen van Twan.
Dit is Twan. Hij lijdt aan het zelfhulpvirus.
Twan worstelt met het leven.
Twan wil geen piloot worden, bakker of piraat.
Twan wil graag gelukkig worden.
Daarom volgt Twan cursussen, laat hij zich coachen en leest hij veel zelfhulpboeken.
Toch voelt Twan zich niet gelukkig.
Twan denkt dat hij eerst aan zijn zelfvertrouwen moet werken.
Daarom volgt Twan cursussen, laat hij zich coachen en leest hij veel zelfhulpboeken.
Hoewel Twan naar de buitenwereld stoerder overkomt, voelt hij zich nog steeds een beetje veel een loser.
Twan vindt dat hij minder flauw moet zijn en gewoon even moet doorbijten.
Daarom volgt Twan cursussen, laat hij zich coachen en leest hij veel zelfhulpboeken.
Ons Moemoe vindt dat Twan te hard zijn best doet.
Ze vindt dat door te werken aan je zelfvertrouwen of je geluk je nét de aandacht legt op wat er niet is.
De zoektocht van Twan wordt neurotisch en zonder dat hij het merkt verandert hij in een zelfhulpjunkie.
Daardoor volgt Twan cursussen, laat hij zich coachen en leest hij veel zelfhulpboeken.
Uiteindelijk geeft Twan op.
Hij wordt coach, geeft cursussen en schrijft zelfhulpboeken.
Hierdoor hoeft Twan niet meer zelf voor de spiegel te staan.
er is ook nog een leven naast je persoonlijke ontwikkeling
Mooi dat je inzichten opdoet, deze blog leest, cursussen volgt en jezelf steeds beter leert kennen. Door jezelf prominenter te maken in je eigen leven kan je vlotter van belang zijn voor anderen.
Alleen is het ook zaak om dat op een gegeven moment effectief te gaan doen.
Op een gegeven moment heb je simpelweg genoeg naar je navel gestaard en mag je beginnen met bijdragen.
Persoonlijke ontwikkeling is uiteindelijk het vormgeven van je eigen leven in relatie met de wereld. Je ganse ‘ik’ bestaat bij de gratie van de mensen rondom jou.
Vergeet dus tussen je meditaties door niet de vuilnisbak buiten te zetten. Er zijn mensen die op je rekenen.
Report abuse